دستگاه تنفس انسان شامل :
راههای هوایی: حفره بینی ، گلو ، نای ، نایژه ها ، نایژک ها، نای و نایژه ها دارای حلقه های غضروفی زیاد و همواره باز هستند.، نایژک هادارای انشعاب های بسیار زیاد می باشد.
قفسه سینه شش ها را در برگرفته سبب حرکات دم و بازدم می گردد . بدن موجودات زنده جهت تهیه اکسیژن برای متابولیسم سلولی و دفع دیاکسید کربن به دستگاه تنفس وابسته است . .دستگاه تنفس با داشتن مجاری تنفسی و هوایی وظایف خود را با پالایش هوا انجام میدهد. دستگاه تنفس به دو ناحیه هوایی و تنفسی تقسیم شده است.
بینی: بینی خارجی از استخوانها و غضروفها تشکیل شدهاست. حفرههای بینی از مخاط و عروق خونی پوشیده شدهاند که هوا را قبل از رسیدن به ریهها گرم و مرطوب میکنند و با کمک موها و مژکها گرد و غبار آن را میگیرند.
حنجره: حنجره که در جلوی گردن قرار گرفته (در موازات سومین تا ششمین مهره گردنی) همراهی برای عبور هوا است و هم صدا را تولید میکند. ساختمان حنجره از چندین غضروف و عضله تشکیل شدهاست.
نای: لوله تنفسی که پس از حنجره قرار گرفته نای است. ساختمان نای از غضروفهایی به شکل حلقه ناقص (Ω) تشکیل شده. نای ۱۲–۱۰ سانتیمتر طول دارد و قطر داخلی آن ۲–۱/۵ سانتیمتر است. این لوله از محاذات ششمین مهره گردن به سمت پایین میآید و بعد به دو شاخه راست و چپ تقسیم میشود که این شاخهها نایژه (برونش) نامیده میشود. نایژه راست ۲/۵ سانتیمتر طول دارد و وارد ریه راست میشود. نایژه چپ ۵ سانتیمتر طول دارد و وارد ریه چپ میشود. نایژهها در داخل ریهها به شاخههای کوچکتری به نام نایژک (برونشیول) تقسیم میشوند. داخل نای و برونشها سلولهای مژکدار وجود دارند که با حرکت خود به سمت دهان ذرات موجود در هوا را بیرون میرانند و مانع رسیدن آنها به ریهها میشوند.
ریهها: ریهها به شکل نیمه مخروطی هستند و قسمتهای طرفی حفره سینه را پر میکنند. قاعده ریهها روی پرده دیافراگم (عضلهای که حفره سینه و حفره شکم را از هم جدا میکند) قرار گرفته و قله ریهها مجاور دنده اول است. ریه کودکان صورتی رنگ است ولی ریه بزرگسالان به علت ذرات زغال وارد شده از راه تنفس خاکستری رنگ میباشد.
ریه راست از ۳ قطعه (لوب) وریه چپ از ۲ قطعه (لوب) تشکیل شدهاست. نایژکها در ریهها به حفرههای هوایی کوچکی به نام آلوئول ختم میشوند. آلوئولها دارای مویرگهای فراوانی هستند و تعویض اکسیژن هوا با دی اکسید کربن خون داخل این حفرهها انجام میشود.
پرده جنب: پردهای دو لایه به نام پرده جنب هر ریه را به طور جداگانه از بیرون میپوشاند. بین این دو لایه مقداری مایع (مایع جنب) وجود دارد که باعث لغزندگی و نرم شدن حرکات میشود.
ریهها ساختمان ارتجاعی دارند و تمایل دارند تا مثل بادکنکی بدون هوا روی خود بخوابند ولی فشار منفی که بین دو پرده جنب وجود دارد باعث باز نگه داشتن ریهها میشود.

در ادامه می توانید جزوه مزبور را به رایگان از لینک زیر دانلود کنید.
پسورد تمامی فایل ها : www.endbook.net
اقدام بسیار عالی .